Yorgun, bitkin, hüzünlü, bu hayat hep böyle mi(?) damgasını vuruyor insana…

Acılar yakıyor, Gitmek istiyor yüreğim, uzaklaşmak istiyor sonsuzluğa, bir yol acın ummanlara, belki bir gün huzur çalar kapıyı, ‘’ben geldim’’ der dört kolunu açarak ‘’ben geldim’’ hadi gel buyur diyecek dil olmayacak o zaman, hadi gel bekliyorum.

Çok geç olmadan…